Kantata-balet „Panienka”
„zachwyceni, oczarowani, mimo woli zadajemy sobie pytanie: jaka moc sprawiła, że te smutne, zamyślone oczy błyszczą takim ogniem? Co było przyczyną, że te blade, wychudłe policzki okryły się rumieńcem?”
Fiodor Dostojewski, „Białe noce”
„Panienka” jest wyrazem tęsknoty za utratą niewinności. Ewokowana obrazem „Les Damoiselles d’Avignon” Picassa i tymi wybranymi fragmentami „Białych nocy” Dostojewskiego, które najlepiej oddają tragiczne doświadczenia kompozytora. Jest wspomnieniem żalu, który trawi pamięć i serce. To marzenie o miłości. To płacz nad spadającymi liśćmi. To ułuda porządku w chaosie. To spojrzenie na ciało, które na cztery strony rozrywają kategorie piękna, dobra, prawdy i nicości. To walka z zaburzeniami odżywiania, ze światem wirtualnym. To requiem dla cudownych dusz, które toczą takie same zmagania w innym, dalszym świecie. To prośba o przebaczenie.
Produkcja: Włodzimierz Staniewski, Ośrodek Praktyk Teatralnych „Gardzienice” w ramach projektu: „Gardzienice – Generator Nadziei”
Muzyka i reżyseria: Jan Lech
Choreografia i taniec: Urszula Bernat-Jałocha
Śpiew: Aleksandra Klimczak
Skrzypce: Volker Biesenbender
Fortepian: Georges Beriachvili
Cantata-ballet “Damoiselle”
“impressed and intoxicated, one cannot help asking oneself what power made those sad, pensive eyes flash with such fire? What summoned the blood to those pale, wan cheeks? What bathed with passion those soft features? What set that bosom heaving?” Fyodor Dostoyevsky, „White Nights”
Cantata-ballet “Damoiselle” is an expression of yearning for lost innocence. Evoked by Picasso’s „Les Damoiselles d’Avignon” and fragments of Dostoyevsky’s „White Nights”, that have been chosen by the composer as reflecting his own tragic experiences. A vivid memory of sorrow, that penetrates the mind and the soul. It is a dream of love. It is a cry over the falling leaves. It is an illusion of order in deep chaos. It is a reflection on the body, torn apart in four ways by the categories of beauty, truth, good and nothingness. It is a combat with eating disorders, with the virtual world. It is a requiem for the beautiful souls, that continue to fight the same battles in another, more distant world. It is a plea for forgiveness.
Production: Włodzimierz Staniewski, Centre for Theatre Practices „Gardzienice” as part of the project: „Gardzienice – Generator of Hope”
Music and direction: Jan Lech
Choreography and dance: Urszula Bernat-Jałocha
Singing: Aleksandra Klimczak
Violin: Volker Biesenbender
Piano: Georges Beriachvili
Niedziela, 6 października | 18:00