Zbigniew Taranienko, V Festiwal Teatrów Błądzących w Gardzienicach, „Didaskalia”, nr 130 (grudzień 2015), s. 142 – 143.
„Ostatni raz” to zbiorowa wariacja sceniczna, oparta na wątku relacji bohatera „Budowniczego Solnessa” Henryka Ibsena z kilkoma kobietami, który odsłaniał zawiłości charakteru tytułowej postaci. (…) W scenicznej fantazji, opartej na wybranym wątku, bohaterkami są przede wszystkim liczne młode kobiety, akcję budują rozgrywki między nimi a figurą upadającego w końcu Ibsenowskiego budowniczego. Wpłynął na to realny zestaw osobowy XI APT, inscenizowanie Ibsena przez Staniewskiego za granicą, czy studenckie zajęcia prowadzone w okresie rewitalizacji pałacu i spichlerza, zbliżające na co dzień wszelkie sprawy związane z budowaniem. „Ostatni raz” gestem, ruchem, dynamiką aktorską, prowadzeniem głosu, wiązaniem śpiewu z sytuacjami scenicznymi, tempem akcji, umiejętnością przekształcania przestrzeni gry, syntetycznym zamykaniem epizodów, budowaniem wyrazu i znaczenia scen – specyficznym warsztatem „Gardzienic”, a jednocześnie zabawowo-ironicznym podchodzeniem do samego grania – przypominał dyplom wcześniejszy: podobnie jak on, był pełnokrwistym teatrem..