ZNak kaina
Reżyseria: James Brennan*
Muzyka: Michał Żak, Szczepan Pospieszalski
Muzycy: Damian Borowiec, Małgorzata Krasowska, Maksymilian Wosk, Jarosław Adamów, Elżbieta Wolińska, Chór Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie
Producent: Włodzimierz Staniewski, Ośrodek Praktyk Teatralnych „Gardzienice”
James Brennan, aktor australijski, przyjechał do Gardzienic w r. 2008 żeby wziąć udział w corocznym kursie dla artystów zagranicznych, po którym , po przeszkoleniu, Staniewski zaproponował mu dołączenie do składu aktorskiego Teatru „Gardzienice”. W latach 2008-2013 – w obsadach spektakli ELEKTRA, IIFIGENIA W A…, IFIGENIA W T…, ORATORIUM PYTYJSKIE. Propozycja wyreżyserowania spektaklu z absolwentami Akademii Praktyk Teatralnych i artystami współpracującymi z Teatre „Gardzienice” jest częścią długofalowego projektu nazwanego „Gardzienice” – generator teatralnej energii.
Daniel Admaczyk
Joanna Belzyt
Barbara Ciemięga
Anna Getka
Anna Sadowska
’Naznaczeni', Ewa Maria Kaźmierczak, TEATR 1/2013
Dyrektor „Gardzienice”, Włodzimierz Staniewski zaprosił do współpracy reżysera, który w 2011r. rozpoczął próby z grupą studentów X APT. Wraz z upływem czasu i dopracowaniem koncepcji widowiska zespół rozrósł się o innych aktorów: Joannę Holcgreber, jedną z głównych aktorek Staniewskiego, Ilonę Zgiet z Teatru Andersena oraz Michała Zgieta z Kompanii Teatr. (…)
Spektakl Brennana jest tworem eklektycznym, odwołującym się do różnych stylistyk i konwencji. Widowisko zbudowane jest ze scen, w których fizyczność zbiorowości skontrastowana jest z działaniami indywidualnymi, śpiew z emocjonalnymi monologami, tragizm z komizmem, sceny nierealistyczne z sekwencjami przesiąkniętymi psychologiczną intensywnością, ludowe przyśpiewki z chóralnymi partiami oraz ariami operowymi. ZNAK KAINA przytłacza nagromadzeniem symboli i tropów kulturowych, wypełniają go odwołania biblijne i mitologiczne. Przesiąknięty jest swojską wschodniosłowiańską ludowością, dzięki kostiumom, w których wykorzystano elementy z oryginalnych strojów Łowiczan, ale także poprzez kreowanie scen rodem z Wesela Wyspiańskiego. (…)
W spektaklu Brennana można poczuć również ducha romantyzmu oraz pierwiastek egzystencjalnego niepokoju. Symbole współczesności mieszają się w nim z elementami kultury tradycyjnej, nie tylko słowiańskiej, ale także bardziej odległej, maoryskiej. Wykreowana rzeczywistość podlega karnawalizacji w bachtinowskim znaczeniu tego słowa. (…)
Spektakl „Gardzienice” należałoby więc odczytać jako opowieść o ludziach naznaczonych piętnem nienawiści, choroby, zbrodni….w spektaklu Brennana naznaczeni są tak naprawdę wszyscy
