Wernisaż wystawy malarstwa Andrzeja Cwaliny NA GRANICY ŚWIATŁA

Ośrodek Praktyk Teatralnych „Gardzienice”
serdecznie zaprasza
na wernisaż wystawy malarstwa Andrzeja Cwaliny
NA GRANICY ŚWIATŁA
Wernisaż wystawy: 27 kwietnia 2025r., godz. 16.00
Pałac Ośrodka Praktyk Teatralnych „Gardzienice”
Gardzienice Pierwsze 3, 21-050 Piaski

Kurator wystawy: Zuzanna Zubek-Gańska
Aranżacja światła: Włodzimierz Janowski

Po wernisażu o 16.30 w sali koncertowej Pałacu będzie miał miejsce koncert Orkiestry Dętej z Piask / Big Bandowej orkiestry, grającej znakomite,
najbardziej znane utwory muzyki światowej, w tym także muzykę rockową.
Wydarzenia będą odbywać się
w ramach Niedzieli Otwartej w Teatrze Gardzienice.

Wstęp na wernisaż i wystawę jest bezpłatny.
Wystawa potrwa do 30 czerwca 2025 r.

Światło jest nieodłącznym elementem obrazu, koegzystuje na nim na równi z koloremczy konturem. Czasem bezwiednie, jako delikatny laserunek kładziony na tafli wody, który ucieka wszelkim sformułowaniom. Niekiedy symbolicznie i tajemniczo wskazuje nam granice cienia, bruzdę na ciele człowieka, nierówność tekstury czy pęknięcie w skale, porę dnia gdy światło pełga po gęstwinie trawy niczemu nic ujmującej połaci lasu. Po prostu jest, a czasem bywa, ale nie musi.

Światło jest wyznacznikiem i zdradza w pracy warsztat Artysty, czasem wprost mówi, że płótno powstało w pracowni a niekiedy oscyluje wokół pór dnia i wtedy daje się odczuć,
że dzieło z którym obcujemy powstało w plenerze. A niekiedy zwodniczo omija jednoznacznej odpowiedzi. Wielu twórców wychodziło naprzeciw światłu. A Andrzej Cwalina sprawił,
że to ono wyszło ku nam. Na chwilę i na zawsze. Stojąc w bezruchu nabiera siły, mocy, w oddawaniu swojej potęgi jasności. Światło zamknięte w okręgu jest początkiem i końcem, jest formą zamkniętą i otwartą zarazem. Drga i nie ustaje, myli wzrok, i zmusza do jego wytężonej pracy, łamiąc wszelkie dopuszczalne normy. Obrazy Artysty wibrują, tętnią, nie ustają w ruchu, w które wprowadził je promień światła, i wydawać by się mogło, że to światło odbiera przestrzeń obrazu.

Na granicy światła zamyka się wszystko, milknie ciemność, a tło staje się bezkresem, któremu nie są potrzebne żadne wiążące ramy.
Próba ujęcia tego i zapisania na płótnie staje się opowieścią samą w sobie, którą pragniemy przeczytać.

Mielnik

Rozdźwięk